raggeling zelfst.naamw. (de) Afbreekpatroon: rag·ge·ling tegenvaller, strop . 1 definitie
raggel (toon de herkomst via de etymologiebank)
(Bargoens, 1914) mislukking, tegenvaller
[Bargoens, boeventaal] mislukking, tegenvaller. Heb je nog wat loensche knaken (valsche rijksd.) uitgegeven?—Ja, beis, maar ik heb ook verscheiden raggelings gehad.