remmen werkw. Uitspraak: [ ˈrɛmə(n) ] Afbreekpatroon: rem·men Vervoegingen: remde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geremd (volt.deelw.) (iets dat beweegt) langzamer laten gaan of laten stilstaan Voorbeelden: 'plotseling moeten remmen voor een fietser' , 'pompend remmen' Zie ook: rem Synoniemen: afremmen belemmeren halt houden op...
1) Op de rem duwen 2) Langzaam doen stilstaan 3) Vertragen 4) Afremmen 5) Langzaam doen gaan 6) In zijn vaart belemmeren 7) Tegengaan 8) Tegenhouden 9) Tegenwerken 10) Vaart minderen 11) De beweging van iets tegenwerken 12) Ophouden 13) De beweging verminderen 14) Snelheid minderen 15) Bemoeilijken 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Remmen``] Het R. der voertuigen bij het berg-afrijden geschiedt door middel van den remschoen, die door eenen remketting of een remtouw aan het voertuig bevestigd is
tot stilstand brengen
vaart verminderen (toon de herkomst via de etymologiebank)
het ding laten stoppen vb: je moet remmen voor je de bocht om gaat
•sneldheid doen verminderen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
tot stilstand brengen