het relict zelfst.naamw. Uitspraak: [ rə'lɪkt ] Afbreekpatroon: re·lict Verbuigingen: relicten (meerv.) iets waaraan je kunt zien dat het uit een vroeger tijdperk afkomstig is Voorbeeld: 'relicten uit de prehistorie zoals rotstekeningen' Synoniemen: spoor 
1) Overblijfsel 2) Historisch overblijfsel 3) Overblijfsel uit vroegere tijd 4) Restant uit vroegere tijden 5) Overblijfsel uit de vroegere tijd 
overblijfsel
overblijfsel als getuigenis van toenmalige toestand
Een overblijfsel uit een vorige fase van de ontwikkeling van een taal. 
Overblijfsel
overblijfsel (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een 'relict' is in de biogeografie een soort die ooit talrijk in een groot areaal voorkwam, maar later gekenmerkt wordt door een klein, vaak versnipperd verspreidingsgebied. Ook bij verschijnselen uit vroegere tijden, geologische structuren, mineralen of ecosystemen kan men van relicten spreken.