stamelen werkw. Uitspraak: [ ˈstamələ(n) ] Afbreekpatroon: sta·me·len Vervoegingen: stamelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestameld (volt.deelw.) met moeite en met onderbrekingen praten of (iets) zeggen Voorbeeld: 'Hij was zo verliefd dat hij alleen maar lieve woordjes kon stamelen.' Synoniemen: hakkelen haperen stotteren 
1) Niet vloeiend praten 2) Niet behoorlijk uit zijn woorden komen 3) Stotteren 4) Spraakgebrek 5) Frazelen 6) Gebrekkig praten 7) Onsamenhangend spreken 8) Onzeker praten 9) Haperend spreken 10) Haperen 11) Hakkelend praten 12) Hakkelen 13) Gebrekkig spreken 14) Gebroken praten
gebrekkig spreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
het met moeite en onderbrekingen zeggen vb: hij stamelde dat hij spijt had
•onsamenhangend en onzeker spreken. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
Stamelen is hakkelen, over je woorden struikelen als je erg verbaasd bent. [basiswoordenlijst groep 5]
gebrekkig spreken