de stijgbeugel zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'stɛixbøxəl ] Afbreekpatroon: stijg·beu·gel Verbuigingen: stijgbeugels (meerv.) 1) aan een zadel hangende beugel om op een paard te klimmen sport een voet in de stijgbeugel hebben (een positie hebben die kansen biedt op een betere positie) 2) een van de geh...
1) Gehoorbeentje 2) Deel van het inwendige oor 3) Deel van een zadeltuig 4) Deel van de gehoorgang 5) Een van de drie gehoorbeentjes 6) Deel van een toom 7) Stapes 8) Lichaamsdeel 9) Deel van het middenoor 10) Deel van het oor 11) Stegel 12) Stegelreep 13) Beugel 14) Tuig 15) Bot in het oor 16) Bot 
(Lat. stapes) Eén van de gehoorsbeentjes
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Stijgbeugel, Stijgbeugelriem``] Zie Paardentuig
het derde gehoorbeentje dat als een pompje de vloeistof in het binnenoor in trilling brengt
voetsteun voor de ruiter
Een stijgbeugel is een aan het zadel bevestigde metalen beugel waar je je ene voet (de andere zwaai je over de rug van het dier heen) in moet zetten om op een paard te klimmen. [basiswoordenlijst groep 3]
Spreekwoorden: (1914) Den voet in den (stijg)beugel hebben (of krijgen)
(stapes) De stijgbeugel is het binnenste van de drie gehoorbotjes in het binnenoor. De stijgbeugel verbindt het het aambeeld (= incus) met het ovale venster van het binnenoor.
Metalen, houten of leren constructies met een platte voetsteun en een gebogen gedeelte die zijn bevestigd aan het zadel met een stijgbeugelriem en worden gebruikt om de voeten van de ruiter te steunen