topica zelfst.naamw. 1) 《em》de topica (v)《/em》: leer van het opzetten van een redevoering of verhandeling, topiek 2) uitwendig, plaatselijk werkende (topische) middelen 
1) Leer van de gemeenplaatsen 
'Topica' is een van de zes standaardwerken van Aristoteles over logica, gezamenlijk bekend als het Organon. Aristoteles beschrijft de bedoeling van dit werk als 'het vinden van een methode, waardoor we, uitgaande van het plausibele, over elk voorgesteld probleem kunnen redeneren en vermijden dat we, een stelling verdedigend, onszelf tegenspreken'.(...
Zie topiek
Zie topiek
De leer van de gemeenplaatsen of topoi (meervoud van topos (zie hieronder))
het vinden en ordenen van gegevens (toon de herkomst via de etymologiebank)