uitwonen werkw. Afbreekpatroon: uit·wo·nen Verbuigingen: woonde uit Vervoegingen: uitgewoond (volt.deelw.) 1) door nonchalante bewoning en slecht onderhoud verslijten, doen vervallen Voorbeeld: 'Het huis uitwonen.' 2) niet intern verblijven, wonen (in het bijzonder: overnachten) op een andere plaats dan verwacht wordt ...
1) Onderwonen