(gebroken rijm, onderbroken rijm of weesrijm) Term uit de prosodie voor die vorm van eindrijm die als rijmschema heeft abcb of abac, bijv.
Zie gebroken rijm[1] Geïsoleerde, niet-rijmende versregel in een gepaard rijmende, middeleeuwse (epische) verstekst. Een weesrijm is ontstaan doordat de kopiist de bijbehorende versregel heeft overgeslagen of vergeten (transmissiefout). Beschikt men over meer redacties (redactie-2) van een tekst, zoals bijv. met de Reinaert het geval is, dan kan deze vorm v...