het absurdisme zelfst.naamw. Afbreekpatroon: ab·sur·dis·me Verbuigingen: absurdismen (meerv.)
richting, vooral in de toneelliteratuur, die het absurde benadrukt . 5 definities
Gevonden op
https://www.woorden.org/woord/absurdisme
1) Filosofische stroming 2) Kunstrichting 3) Kunstzinnige stroming 4) Richting in toneelliteratuur
Gevonden op
https://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/Absurdisme/1
1) filosofie waarin wordt gesteld dat het leven eigenlijk zinloos is, dat het niet rationeel te verklaren is waarom er leven is, en dat het menselijk lijden het resultaat is van vergeefse pogingen tot zingeving; filosofie van het absurde
2) kunststroming waarin de absurditeit van het menselijk bestaan wordt benadrukt
3) absurd...
Gevonden op
https://anw.ivdnt.org/article/absurdisme
[internationale literatuur] Stroming in het theater, tot bloei gekomen in het existentialistische Parijs van na de Tweede Wereldoorlog; beschouwt de menselijke communicatie als iets onzinnigs (zie Ionesco) en de menselijke conditie als absurd (Beckett). De benaming is afkomstig van Camus.
Gevonden op
https://www.cultureelwoordenboek.nl/internationale-literatuur/absurdisme
[toneel] Stroming in het theater, na de Tweede Wereldoorlog ontstaan in Parijs die onder invloed van het existentialisme, de menselijke communicatie als iets onzinnigs beschouwt en de condition humaine als absurd en doelloos ziet. De term is afkomstig van Camus. Het absurdisme is een relatief kortdurende stroming geweest met...
Gevonden op
https://www.cultureelwoordenboek.nl/toneel/absurdisme
Literaire vorm, speciaal toneel, waarin de absurditeit en de zinloosheid van het menselijk bestaan wordt uitgebeeld. Het absurdistisch toneel gaat terug op de Franse existentiefilosofie van Sartre en Camus, waarin de mens gezien wordt als een geïsoleerd individu, levend in een vijandige en ongeordende samenleving, op weg van het niets naar het nie...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0002.php
Etym: Lat. ab-surdus = kwetsend voor het gehoor, afwijkend van de toon. - Een antirationele levensbeschouwing en/of poëtica die heel wat moderne dichters en romanciers heeft beïnvloed na de tweede wereldoorlog, maar die toch zijn meest opvallende uitdrukking vond in het absurd toneel. De mens wordt beschreven in een toestand van angst, iso...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_00535.php
Geen exacte overeenkomst gevonden.
