afbranden werkw. Uitspraak: [ 'ɑvbrɑndə(n) ] Afbreekpatroon: af·bran·den Vervoegingen: brandde af (verl.tijd enkelv.) 1) door brand kapotgaan of verloren gaan Vervoegingen: is afgebrand (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Het postkantoor is tot de grond toe afgebrand.' 2) met vuur of hete lucht verwijderen Vervoegingen: h...
1) Afkraken 2) Door brand verwoest worden 3) In vlammen opgaan 4) Kapotmaken 5) Leegbranden 6) Platbranden 7) Schoonbranden 8) Schroeien 9) Uitbranden 10) Verbranden 11) Vernietigend oordeel vellen 12) Wegbranden 1) Leegbranden 2) Platbranden 3) Schroeien 4) Uitbranden 5) Verbranden 6) Wegbranden 
vernietigend beoordelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een methode om materiaal schoon te maken door een vlam overen een metalen plaat te bewegen.
vernietigend beoordelen
tijdens de werfbeurt aangroeisel met vuur verwijderen. Dit werd vrijwel uitsluitend bij houten schepen gedaan. Vroeger werd dit blaken genoemd.
Door middel van afbranden wegnemen, bijv. van verflagen, peklagen en aangroeisels.
Een slechte beurt maken. `Ik moet me voorlopig gedeisd houden, want ik ben tot m`n enkels afgebrand.`