afbranden werkw. Uitspraak: [ 'ɑvbrɑndə(n) ] Afbreekpatroon: af·bran·den Vervoegingen: brandde af (verl.tijd enkelv.) 1) door brand kapotgaan of verloren gaan Vervoegingen: is afgebrand (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Het postkantoor is tot de grond toe afgebrand.' 2) met vuur of hete lucht verwijderen Vervoegingen: ...
1) Door brand verwoest worden 2) Wegbranden 3) Kapotmaken 4) Leegbranden 5) Platbranden 6) In vlammen opgaan 7) Vernietigend oordeel vellen 8) Verbranden 9) Afkraken 10) Schroeien 11) Schoonbranden 12) Uitbranden 
vernietigend beoordelen
Door middel van afbranden wegnemen, bijv. van verflagen, peklagen en aangroeisels.
vernietigend beoordelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een methode om materiaal schoon te maken door een vlam overen een metalen plaat te bewegen.
•geheel door brand teloorgaan. •geheel door brand vernietigen.
tijdens de werfbeurt aangroeisel met vuur verwijderen. Dit werd vrijwel uitsluitend bij houten schepen gedaan. Vroeger werd dit blaken genoemd. Peter Dorleijn , De bouwgeschiedenis van een botter. 1999. blz. 151