botsen werkw. Uitspraak: [ bɔtsə(n) ] Afbreekpatroon: bot·sen Vervoegingen: botste (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is gebotst (volt.deelw.) hard aankomen tegen Voorbeelden: 'Ik botste per ongeluk tegen je aan.' , 'De auto's botsten in de file op elkaar.' Synoniemen: aanrijden aanstoten bonzen fschijnen horten schokken stoten stuiten 5 ...
1) Aanbonzen 2) Aanrijden 3) Aanstoten 4) Aanvaren 5) Afstuiten 6) Bonzen 7) Caramboleren 8) Clashen 9) Gevaar voor voertuigen 10) Heftig aanstoten 11) Horten 12) In aanraking komen met 13) In aanraking met 14) In aanvaring komen 15) In conflict komen 16) In strijd komen met 17) Indruisen 18) Klotsen 
met kracht tegen iets aanstoten (toon de herkomst via de etymologiebank)
met een klap tegen iets of iemand aan stoten vb: de auto botste tegen een vuilnisbak
•met een flinke snelheid tegen elkaar aankomen. •in een conflict of ruzie geraken.
met een schok tegen iets aankomen
met een schok tegen iets aankomen
Uit `De lagere vaktalen: De taal der hopkweekers` 1914 zie ze (d'hopstaken) ne keer omverre botsen.