conflicteren werkw. Uitspraak: [ kɔnflɪk'terə(n) ] Afbreekpatroon: con·flic·te·ren Vervoegingen: conflicteerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geconflicteerd (volt.deelw.) 1) tot ruzie leiden Voorbeelden: 'conflicterende persoonlijkheden' , 'conflicterende belangen' Synoniem: botsen (2) 2) strijdig zijn, n...
1) Strijden