doof bijv.naamw. Uitspraak: [ dof ] 1) als je slecht of helemaal niet kunt horen Voorbeeld: 'Oude mensen worden vaak doof.' 2) als je iets niet wilt horen of niet wilt luisteren Voorbeelden: 'doof zijn voor omgevingslawaai' , 'doof zijn voor goede raad' Synoniemen: gehoorgestoord Spreekwoorden en zegswijzen • z...
1) Slechthorend 2) Gehoorloos 3) Niet horende 4) Daaps 5) Hardhorend 6) Hardhorig 7) Niet in staat te horen 8) Gehoorgestoord 9) Niet kunnen horen 10) Niet kunnende horen 11) Zonder gehoor 12) Ongevoelig voor prikkels 
dof, klankloos, verdoofd - Voorbeeld: ‘'t Is al even doof en uitgevaagd met sneeuw, en geen boom, geen gracht om ons te richten’ - Voorbeeld: ‘Hun kloefen trappelden zacht in het mullig zand van de dove straat’
niet kunnende horen
niet kunnende horen (toon de herkomst via de etymologiebank)
wie niet goed kan horen vb: je hoeft niet te schreeuwen, ik ben niet doof!
•niet of minder goed tot horen in staat zijn.
niet kunnende horen