doof bijv.naamw. Uitspraak: [ dof ] 1) als je slecht of helemaal niet kunt horen Voorbeeld: 'Oude mensen worden vaak doof.' 2) als je iets niet wilt horen of niet wilt luisteren Voorbeelden: 'doof zijn voor omgevingslawaai' , 'doof zijn voor goede raad' Synoniemen: gehoorgestoord Spreekwoorden en zegswijzen • zo...
1) Daaps 2) Gehoorgestoord 3) Gehoorloos 4) Hardhorend 5) Hardhorig 6) Niet horende 7) Niet in staat te horen 8) Niet kunnen horen 9) Niet kunnende horen 10) Ongevoelig voor prikkels 11) Slechthorend 12) Zonder gehoor 1) Daaps 2) Gehoorgestoord 3) Hardhorend 4) Hardhorig 5) Slechthorend 
niet kunnende horen (toon de herkomst via de etymologiebank)
•niet of minder goed tot horen in staat zijn.
niet kunnende horen
dof, klankloos, verdoofd - Voorbeeld: ‘'t Is al even doof en uitgevaagd met sneeuw, en geen boom, geen gracht om ons te richten’ - Voorbeeld: ‘Hun kloefen trappelden zacht in het mullig zand van de dove straat’
niet kunnende horen