1) Scheepvaartterm 
Afk.: Hb Def.: de verticale afstand tussen de maatgevende hoogwaterstand en de onderkant van een overspanning boven de vaarweg bij volbelasting die te allen tijde beschikbaar is voor de scheepvaart Toelichting: Gelijk aan strijkhoogte vermeerderd met de schrikhoogte. Bij een brug met gewelfde onderkant wordt de doorvaarthoogte ...
1> de maximale toegestane hoogte waarmee men een brug of ander hoogte beperkend voorwerp onderdoor mag varen. Verwante termen: kruiphoogte, schrikhoogte. 2> de afstand tussen de waterspiegel en de onderzijde van en hoogte beperkend voorwerp. Zie ook onderdoorvaarthoogte.