epifoor zelfst.naamw. Afbreekpatroon: epi·foor Verbuigingen: epiforen (meerv.) Verbuigingen: epifoortje (verkleinwoord) herhaling van hetzelfde woord aan het eind van opeenvolgende versregels of zinnen . 1 definitie...
1) Epistrofe 2) Stijlfiguur 3) Versregel 4) Woordherhaling 
stijlfiguur (toon de herkomst via de etymologiebank)
(epifoor, epifora of epistrofe) Term uit de retorica en de stijlleer voor de herhaling (repetitio) van één of meer woorden aan het eind van twee of meer opeenvolgende zinnen of zinsdelen. Als zodanig is de epifoor de ruimtelijke tegenvoeter van de anafora.
Etym: Gr. epi-fora = toevoeging, bijvoeging < epi-forein = erbij-dragen, aan-dragen. - Vorm van een repetitio of herhaling van een woord of reeks woorden aan het eind van twee of meer opeenvolgende zinnen of zinsdelen. De herhaalde woorden krijgen aldus een grotere geladenheid. In de oudheid was de epifoor (ook wel epifora of epistrofe genoe...
Een woord of woordengroep aan het eind van een zin herhalen in de volgende zin Ook epistrofe genoemd Afgeleid van het Griekse epifora (nadracht)
Herhaling van hetzelfde woord aan het eind van opeenvolgende versregels of zinnen.