exciteren werkw. Uitspraak: [ ɛksi'terə(n) ] Afbreekpatroon: ex·ci·te·ren Vervoegingen: exciteerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geëxciteerd (volt.deelw.) 1) (een elektron of atoom) naar een hoger energieniveau brengen natuurkunde Voorbeeld: 'De frequentie van zichtbaar licht is hoog genoeg om individuele ...
1) Doen ontstaan 2) Prikkelen 1) Ophitsen 2) Opwekken 
opwekken (toon de herkomst via de etymologiebank)
De geleidbaarheid van het membraan (van een zenuwcel) voor Na-ionen verhogend of stimulerend.