harken werkw. Uitspraak: [ ˈhɑrkə(n) ] Afbreekpatroon: har·ken Vervoegingen: harkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geharkt (volt.deelw.) met een hark bij elkaar brengen of bewerken Voorbeelden: 'de bladeren bij elkaar harken' , 'de tuin harken' bij elkaar geharkt (willekeurig in een groep gezet, niet goed bij elkaar passend) 'e...
1) Bladeren bijeenhalen 2) Bladeren bijeenvegen 3) Grond bewerken 4) Kammen 5) Klauwen 6) Rakelen 7) Raspen 8) Reken 9) Rijven 10) Schoffelen 11) Term uit de wielersport 12) Tuinarbeid 13) Tuiniersbezigheid 14) Tuinkarwei 15) Tuinklus 1) Klauwen 2) Rakelen 3) Raken 4) Reken 5) Rijven 
Harken is een Ierse jongensnaam. Het betekent `donker rood`.
tuingereedschap met een rij tanden ergens doorheen halen vb: op vrijdagmiddag harkte oma het grind op het erf
•"(overgankelijk)" met een hark bijeenbrengen.
met een hark bijeenbrengen
slechts met zeer grote moeite de trappers nog rond krijgen
Getande landbouwwerktuigen die worden gebruikt voor het verzamelen van los, plantaardig materiaal, zoals gemaaid gras of hooi, of voor het gladder maken van het grondoppervlak.