ijzelen werkw. Uitspraak: [ 'ɛizələ(n) ] Afbreekpatroon: ij·ze·len Vervoegingen: ijzelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geijzeld (volt.deelw.) (van regen) meteen bevriezen op de grond Voorbeelden: 'Het had geijzeld, iedereen ging onderuit.' , 'Het gaat straks ijzelen.' Zie ook: ijzel 
1) Rijpen 2) Weerkundig verschijnsel 3) Vallen van winterse neerslag 4) Winterse neerslag geven 
ijzel vormen
(doen) verstijven, koud worden, doen huiveren, als ijzel neervallen Voorbeeld: ‘De koude ijzelde en Jan voelde zijn leden vervriezen en de killigheid van de stenen tegen de rug door zijn versletene kleren’ (Langs Wegen 179)
• [onpr] [meteorologie] het vallen van onderkoelde regen die eenmaal in aanraking met de grond bevriest. •tweede betekenisomschrijving. •enz.