inductief bijv.naamw. Uitspraak: [ ɪndʏk'tif ] Afbreekpatroon: in·duc·tief wat te maken heeft met inductie (1 & 2) Voorbeelden: 'inductief koken' , 'inductieve redenering' 
1) Epagogisch 2) A posteriori 
Methode van onderzoek, waarbij, uitgaande van de feiten en verschijnselen, een verklarende theorie wordt ontwikkeld. Deze theorie moet vervolgens nog wel worden getoetst in inferentieel onderzoek.