de psychopathologie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ psixopatolo'xi ] Afbreekpatroon: psy·cho·pa·tho·lo·gie wetenschap die de ziekten van de geest bestudeert Voorbeeld: 'De studie van gedragsstoornissen behoort tot de psychopathologie.' 
1) Ziekteleer van de psyche 2) Geneeskundig specialisme 3) Leer van geestesziekten 4) Leer van de zielsziekten 
'Psychopathologie' (uit het Grieks psyché geest en 'pathos' pijn) is de leer van de psychische ziekte (geestelijk en psychologisch) of lijden of van de handelingen en ervaringen die kunnen wijzen op een psychische ziekte of handicap. Vooral psychiaters en klinisch psychologen zijn geïnteresseerd in het vakgebied van de psychopathologie.
Bij Freud de leer der psychische ziekten; aldus bijvoorbeeld zijn titel ‘Psychopathologie van het dagelijkse leven’ (1901b). Hij gebruikte het woord niet in de hedendaagse betekenis van psychopathie: persoonlijkheidsstoornis gekenmerkt door impulsiviteit, manipulatie van de ander en een ernstig gebrek aan empathie .
leer van de psychische ziekten
leer der geestes- en zielsziekten