interrumperen werkw. Uitspraak: [ ɪntərʏm'perə(n) ] Afbreekpatroon: in·ter·rum·pe·ren Vervoegingen: interrumpeerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïnterrumpeerd (volt.deelw.) (iemand die praat) onderbreken formeel Voorbeelden: 'Mag ik je even interrumperen?' , 'een minister interrumperen tijdens een debat' Sy...
1) Tussenkomen 2) Storen 3) Onderbreken 4) Interveniëren 5) Bemiddelen 6) Interfereren 7) Ingrijpen 8) In de rede vallen 9) Hinderen 
onderbreken
interromperen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Onderbreken, in de rede vallen van iemand tijdens een discussie. Doe je dat, dan wordt dit een interruptie genoemd (een onderbreking).
in de rede vallen Voorbeeld: Door mij steeds te interrumperen kom ik niet tot de kern van mijn verhaal.