knallen werkw. Uitspraak: [ ˈknɑlə(n) ] Afbreekpatroon: knal·len Vervoegingen: knalde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geknald (volt.deelw.) 1) met grote snelheid bewegen en een knal geven Voorbeelden: 'knallende champagnekurken' , 'De losgeslagen caravan knalt tegen de muur.' 2) heel snel gaan of doen gaan
1) Schieten 2) Slaan 3) Smakken 4) Smijten 5) Vuurwerk afsteken 6) Een hard geluid geven 7) Een knal geven 8) Mislukken 9) Botsen 10) Ploffen 11) Ontploffen 12) Een kort knappend geluid geven 13) Een schot lossen 14) Paffen 15) Klappen 16) Herrie maken 17) Exploderen 18) Dichtslaan 
`Jeukwoord.` Synoniem: hard werken/veel afmaken
met het geluid van een ontploffing weerklinken
er tegenaan gaan en de tegenstanders laten zien wat fietsen is
met het geluid van een ontploffing weerklinken (toon de herkomst via de etymologiebank)
Heel hard rijden.
• [inerg] een hard geluid of knal geven. • [erga] "uit elkaar ~"