knallen werkw. Uitspraak: [ ˈknɑlə(n) ] Afbreekpatroon: knal·len Vervoegingen: knalde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geknald (volt.deelw.) 1) met grote snelheid bewegen en een knal geven Voorbeelden: 'knallende champagnekurken' , 'De losgeslagen caravan knalt tegen de muur.' 2) heel snel gaan of doen gaan
1) Botsen 2) Dichtslaan 3) Een hard geluid geven 4) Een knal geven 5) Een kort knappend geluid geven 6) Een schot lossen 7) Exploderen 8) Herrie maken 9) Klappen 10) Mislukken 11) Ontploffen 12) Paffen 13) Ploffen 14) Schieten 15) Slaan 16) Smakken 17) Smijten 18) Succes hebben op het voetbalveld 1) Botsen 2) Dichtslaan 3) Exploderen 4) Klappen 5) Knetteren 6) Ontploffen 7) Paffen 8) Ploffen 9) Schieten 10) Slaan 11) Smakken 
Heel hard rijden.
met het geluid van een ontploffing weerklinken (toon de herkomst via de etymologiebank)
er tegenaan gaan en de tegenstanders laten zien wat fietsen is
• [inerg] een hard geluid of knal geven. • [erga] "uit elkaar ~"
met het geluid van een ontploffing weerklinken