knappen werkw. Uitspraak: [ ˈknɑpə(n) ] Afbreekpatroon: knap·pen Vervoegingen: knapte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is geknapt (volt.deelw.) 1) kapotgaan Voorbeeld: 'Toen ik een speld in de ballon prikte, knapte hij.' 2) Er knapte iets in me. (ik kreeg opeens een heel verdrietig en machteloos gevoel) 'Toen ...
1) Springen 2) Breken 3) Barsten 4) Afbreken 5) Spokken 6) Knakken 7) Kapotgaan 8) Verbrijzelen 9) Knetteren 10) Uiteenbarsten 11) Kraken 
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Bargoens), stelen.
een geluid (knap) maken, met een knap breken
een geluid knap maken, met een knap breken (toon de herkomst via de etymologiebank)
in scherven of stukken vallen vb: door de hoge temperatuur knapte het glas Synoniemen: breken sneuvelen
een geluid (knap) maken, met een knappend geluid eten
Knappen is een ander woord voor kapotgaan. [basiswoordenlijst groep 3]