knevelen werkw. Uitspraak: [ 'knevələ(n) ] Afbreekpatroon: kne·ve·len Vervoegingen: knevelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekneveld (volt.deelw.) (iemand) vastbinden Voorbeeld: 'Ze namen alle kostbaarheden mee en lieten de bewoner gekneveld achter.' Zie ook: knevel Synoniemen: binden knechten knopen strikken vastbinden vastm...
1) Binden 2) Strikken 3) Knechten 4) Knijpen 5) Knopen 6) Vastbinden 7) Vastmaken 8) Aan banden leggen 9) Onderwerpen 10) Onderdrukken 11) Met koorden binden 12) In boeien slaan 13) In de boeien slaan 14) Boeien 15) Vexeren 
iemand vastbinden, vooral zo dat hij zich niet meer kan bewegen; iemand strak vastbinden iemands mogelijkheden om vrij te handelen, te denken of te spreken op een zeer dwingende wijze inperken; iemand of iets stevig aan banden leggen
vastbinden met een knevel (toon de herkomst via de etymologiebank)
•binden, boeien, onderdrukken, de mond snoeren.
vastbinden