de kruin zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ krœyn ] Verbuigingen: kruinen (meerv.) 1) plaats op je hoofd waar je haar naar alle kanten groeit Voorbeeld: 'een paar kruinen hebben' 2) bovenkant van een mensenhoofd Voorbeeld: 'een kale kruin' 3) top van een boom of een dijk Voorbeeld: 'dode takken uit ...
1) Geschoren hoofd 2) Blad van een hamer 3) Haardeel 4) Hoofd 5) Bovenste deel van het hoofd 6) Lichaamsdeel 7) Vertex 8) Bovenste deel 9) Bovenste van het hoofd 10) Bovenste top 11) Schedel 12) Schuur 13) Bovenste deel van een boom 14) Kuif 15) Kern 16) Bovenste haardracht 17) Bovenste schedelgedeelte 
Def.: hoogste punt in het dwarsprofiel van het dijklichaam. Toelichting: Buitenkruinlijn (bij toetsing).
Def.: strook tussen buitenkruinlijn en binnenkruinlijn -
bovenste deel van hoofd
Het hoogste punt van het dijklichaam. 
Hoogste punt van een dijk of een terp. Bij een terp ligt hier vaak een vijver die ook wel fehting, feit of dobbe wordt genoemd.
Uit `De lagere vaktalen: Diamantbewerking` 1914 het bovendeel der roos.
Het bovenste gedeelte van de kop. Zie ’vogeltopografie’. Alternatieven: kruinen
bovenste deel van het hoofd (toon de herkomst via de etymologiebank)
plek op je hoofd waar je haren in het rond groeien vb: de meeste mensen hebben een kruin achterop hun hoofd
Een 'kruin' is het bovenste deel van het hoofd, dat gewoonlijk met haar bedekt is. In sommige kloosterordes hebben de monniken een kruinschering of tonsuur, waarbij het haar van de kruin wordt weggeschoren.
bovenste deel van hoofd of van een voorwerp
Je kruin is je achterhoofd. [basiswoordenlijst groep 5]