de kruin zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ krœyn ] Verbuigingen: kruinen (meerv.) 1) plaats op je hoofd waar je haar naar alle kanten groeit Voorbeeld: 'een paar kruinen hebben' 2) bovenkant van een mensenhoofd Voorbeeld: 'een kale kruin' 3) top van een boom of een dijk Voorbeeld: 'dode takken uit d...
1) Blad van een hamer 2) Boombladeren 3) Boomtop 4) Bosje 5) Bovenste deel 6) Bovenste deel van een boom 7) Bovenste deel van het hoofd 8) Bovenste top 9) Bovenste van het hoofd 10) Bovenstedeel van een boom 11) Centrum van de haarinplant 12) Deel van een boom 13) Deel van een dijk 14) Deel van een hamer 1) Boomtop 2) Bosje 3) Bovenste 4) Kuif 5) Navel 6) Pluk 7) Schuur 8) Tonsuur 9) Top 10) Vertex 
bovenste deel van het hoofd (toon de herkomst via de etymologiebank)
plek op je hoofd waar je haren in het rond groeien vb: de meeste mensen hebben een kruin achterop hun hoofd
Het bovenste gedeelte van de kop. Zie ’vogeltopografie’. Alternatieven: kruinen
Het hoogste punt van het dijklichaam. 
Def.: hoogste punt in het dwarsprofiel van het dijklichaam. Toelichting: Buitenkruinlijn (bij toetsing).
Def.: strook tussen buitenkruinlijn en binnenkruinlijn -
bovenste deel van hoofd
Hoogste punt van een dijk of een terp. Bij een terp ligt hier vaak een vijver die ook wel fehting, feit of dobbe wordt genoemd.
Medische term: ‘vertex cranii’. Plaats waar het haar vanuit één punt in verschillende richtingen groeit (weerborstels).
Uit `De lagere vaktalen: Diamantbewerking` 1914 het bovendeel der roos.