de officier zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ɔfiˈsir ] Afbreekpatroon: of·fi·cier Verbuigingen: officieren, officiers (meerv.) 1) rang in het leger defensie 2) officier van justitie (jurist die werkt bij het Openbaar Ministerie en verantwoordelijk is voor het opsporen en vervolgen van strafbare feiten)...
1) Admiraal 2) Bevelhebber 3) Functionaris 4) Generaal 5) Kaderlid 6) Kapitein 7) Kolonel 8) Luitenant 9) Maarschalk 10) Majoor 11) Oppermaarschalk 12) Overste 13) Ritmeester 14) Stafmedewerker 15) Subaltern 16) Suikerwerker 17) Vaandrig 1) Beroep 2) Bevelhebber 3) Functionaris 4) Generaal 5) Gerechtelijk ambtenaar 6) Hoge militair 7) Hoge militaire rang 8) Hogere militair 9) Jurist 10) Kapitein 11) Leidinggevend persoon 12) Militair 13) Militair beroep 14) Militaire rang 15) Onderhopman 16) Overste 17) Rang in het leger 18) Sabelsleper 
Officier is een rang in het leger. Degene die de functie bekleedt, geeft leiding aan een groep ondergeschikten. Ook buiten het leger wordt de term gebruikt, bijvoorbeeld bij de brandweer en politie. Het woord is ontleend aan het Latijns officiarius, wat gerechtelijk ambtenaar betekent. Via de Koninklijke Militaire Academie, de KMA, kan men officier...
militaire rang (toon de herkomst via de etymologiebank)
•iemand die een rang in het leger bekleedt die hem of haar het bevel over een zeker aantal ondergeschikten geeft.
rang bij de land- of zeemacht
rang bij de landmacht - Jaar van herkomst: 1784-1785 (WNT )
militair recht: iedere militair die in het leger enig bevel voert, een graad of rang heeft van luitenant of hoger. ...
Zie commissaire.