de onderkant zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ˈɔndərkɑnt ] Afbreekpatroon: on·der·kant Verbuigingen: onderkanten (meerv.) zijde die onderaan is of hoort Voorbeeld: 'Aan de onderkant zit een sticker met het serienummer.' Antoniem: bovenkant Synoniemen: bovenkant (antoniem) 3 definities...
1) Basis 2) Benedeneind 3) Benedeneinde 4) Benedenkant 5) Benedenzijde 6) Bodem 7) Ondereind 8) Ondervlak 9) Onderzijde 10) Vloer 1) Basis 2) Benedeneinde 3) Benedenkant 4) Benedenwinds 5) Benedenzijde 6) Bodem 7) Grond 8) Onderzijde 9) Vloer 
gedeelte dat naar beneden is gekeerd vb: op de onderkant van de doos zat modder Tegenstelling: bovenkant
1> bij sluizen: aan de kant waar het water het laagst staat. Ook onderzijde genoemd. Bijv. in: We lagen met ons schip aan de onderkant van de sluis. 2> bij rivieren: benedenstrooms, stroomafwaarts, onder. Ongebruikelijk maar toegepast in constructies als bijv.: We lagen voor anker aan de onderkant van Duisburg.
Wordt gebruikt voor de laagste of diepste delen van objecten. Als bijvoeglijk naamwoord dat de plaats op of bij de onderkant van iets aanduidt wordt 'onder' gebruikt