plaatsvinden werkw. Uitspraak: [ platsˈvɪndə(n) ] Afbreekpatroon: plaats·vin·den Vervoegingen: vond plaats (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft plaatsgevonden (volt.deelw.) gebeuren Voorbeelden: 'In juni vinden er allerlei openluchtactiviteiten plaats in het park.' , 'De Wereldtentoonstelling vond in 1958 plaats in Brussel.' Synonie...
1) Afspelen 2) Gebeuren 3) Geschieden 4) Passeren 5) Spelen 6) Voordoen 7) Voorvallen 1) Afspelen 2) Gebeuren 3) Passeren 4) Voordoen 5) Voorvallen 
wat zich afspeelt vb: er heeft een ongeluk plaatsgevonden Synoniemen: gebeuren voorvallen geschieden passeren voltrekken plaatshebben
•gebeuren, geschieden, plaatshebben. (+audio)