de resonantiefrequentie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: re·so·nan·tie·fre·quen·tie Verbuigingen: resonantiefrequenties (meerv.) de frequentie van de trilling op de eigenfrequentie . 2 definities
frequentiegebied rond 3000 Hz dat versterkt wordt door resonantie in de gehoorgang
De frequentie waarbij een luidspreker de maximale geluidsdruk afgeeft.