ronken werkw. Uitspraak: [ ˈrɔŋkə(n) ] Afbreekpatroon: ron·ken Vervoegingen: ronkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geronkt (volt.deelw.) (van een zware motor in werking) geluid voortbrengen een toespraak met ronkende volzinnen (een bombastische toespraak) liggen te ronken (slapen (en snurken)) Synoniemen: brommen knorren slap...
1) Knorren 2) Ronkelen 3) Zagen 4) In diepe slaap liggen 5) Diep slapen 6) Rullen 7) Hevig snurken 8) Slapen 9) Brommen 10) Snurken 11) Snorren 12) Gonzen 13) Snorken 
1.snorren, gonzen (van insekten; ook van kachels en werktuigen) Voorbeeld: ‘Verder ronkten tortelduiven’ Voorbeeld: ‘De wind woei nog, heel zoetjes, de stoof ronkte niet meer, maar spokte en kraakte als 't ijzer koud kreeg’ Voorbeeld: ‘Nog altijd op dezelfde maatslag waagden de mannen op hun wijde benen, en de slag ronkt...
snorren
snorren (toon de herkomst via de etymologiebank)
een zwaar, brommend geluid maken vb: de motor stond te ronken voor het huis
snurken