ronken werkw. Uitspraak: [ ˈrɔŋkə(n) ] Afbreekpatroon: ron·ken Vervoegingen: ronkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geronkt (volt.deelw.) (van een zware motor in werking) geluid voortbrengen een toespraak met ronkende volzinnen (een bombastische toespraak) liggen te ronken (slapen (en snurken)) Synoniemen: brommen knorren slape...
1) Brallen 2) Brommen 3) Donderen 4) Gonzen 5) Knorren 6) Loeien 7) Ronkelen 8) Rullen 9) Snorken 10) Snorren 11) Snurken 12) Zagen 1) Brommen 2) Diep slapen 3) Gonzen 4) Hevig snurken 5) In diepe slaap liggen 6) Knorren 7) Ronkelen 8) Rullen 9) Slapen 10) Snorken 11) Snorren 12) Snurken 13) Zagen 
snorren (toon de herkomst via de etymologiebank)
een zwaar, brommend geluid maken vb: de motor stond te ronken voor het huis
snurken
1.snorren, gonzen (van insekten; ook van kachels en werktuigen) Voorbeeld: ‘Verder ronkten tortelduiven’ Voorbeeld: ‘De wind woei nog, heel zoetjes, de stoof ronkte niet meer, maar spokte en kraakte als 't ijzer koud kreeg’ Voorbeeld: ‘Nog altijd op dezelfde maatslag waagden de mannen op hun wijde benen, en de slag ronkt...
snorren