schroeien werkw. Uitspraak: [ ˈsxrujə(n) ] Afbreekpatroon: schroei·en Vervoegingen: schroeide (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geschroeid (volt.deelw.) verbranden aan de oppervlakte Voorbeeld: 'Het vlees was geschroeid aan de buitenkant en van binnen niet gaar.' Synoniemen: bakken blakeren uitdrogen 
1) Blakeren 2) Licht verbranden 3) Smeulen 4) Verbranden 5) Verzengen 6) Roosteren 7) Oppervlakkig verbranden 8) Afbranden 9) Snerken 10) Uitdrogen 11) Bakken 12) Zengen 13) Zeer sterk uitdrogen 14) Schroken 15) Branden 
oppervlakkig verbranden
Oppervlakkig verkolen. Rubriek(en): Brand
Uit `De lagere vaktalen: Taal van kuipers, klompenmakers en kurkensnijders` 1914 zuiver maken. De blokmaker doet dat werk met eene boor.
oppervlakkig verbranden (toon de herkomst via de etymologiebank)
Het fijn rimpelen van een verflaag door te snelle droging in de felle zon.
het fijn rimpelen van een verflaag. Oorzaak: geforceerd drogen in de felle zon, of door aanbrengen van te grote laagdiktes.
de oppervlakte een beetje verbranden vb: hij heeft zijn trui aan een kaars geschroeid
oppervlakkig verbranden