schroeien werkw. Uitspraak: [ ˈsxrujə(n) ] Afbreekpatroon: schroei·en Vervoegingen: schroeide (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geschroeid (volt.deelw.) verbranden aan de oppervlakte Voorbeeld: 'Het vlees was geschroeid aan de buitenkant en van binnen niet gaar.' Synoniemen: bakken blakeren uitdrogen 8 definities...
1) Afbranden 2) Bakken 3) Blaken 4) Blakeren 5) Snoeien 6) Verschroeien 7) Verzengen 8) Zengen 1) Afbranden 2) Bakken 3) Blakeren 4) Branden 5) Licht verbranden 6) Oppervlakkig verbranden 7) Roosteren 8) Schroken 9) Smeulen 10) Snerken 11) Uitdrogen 12) Verbranden 13) Verzengen 14) Zeer sterk uitdrogen 15) Zengen 
oppervlakkig verbranden (toon de herkomst via de etymologiebank)
de oppervlakte een beetje verbranden vb: hij heeft zijn trui aan een kaars geschroeid
Het fijn rimpelen van een verflaag door te snelle droging in de felle zon.
oppervlakkig verbranden
oppervlakkig verbranden
Oppervlakkig verkolen. Rubriek(en): Brand
Uit `De lagere vaktalen: Taal van kuipers, klompenmakers en kurkensnijders` 1914 zuiver maken. De blokmaker doet dat werk met eene boor.
het fijn rimpelen van een verflaag. Oorzaak: geforceerd drogen in de felle zon, of door aanbrengen van te grote laagdiktes.