splijten werkw. Uitspraak: [ ˈsplɛitə(n) ] Afbreekpatroon: splij·ten Vervoegingen: spleet (verl.tijd enkelv.) 1) in langwerpige stukken uit elkaar vallen Vervoegingen: is gespleten (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Het hout is gespleten.' 2) (iets) in stukken breken Vervoegingen: heeft gespleten (volt.deelw.) Voorbeeld: ...
1) Afschillen 2) Aftrekken 3) Barsten 4) Bersten 5) Delen 6) Doen barsten 7) Doorhakken 8) Doorklieven 9) Hakken 10) Halveren 11) Houwen 12) In tweeën delen 13) Kenen 14) Kiemen 15) Klieven 16) Kloven 17) Knappen 18) Met een bijl kloven 19) Rijten 20) Scheuren 21) Slijten 22) Spalken 23) Splitsen 24) Splitten 
doen barsten (toon de herkomst via de etymologiebank)
met iets scherps in stukken slaan vb: hij splijt het houtblok met een bijl
• [ov] langs een nerf in tweeën breken. • [erga] het proces van in twee delen breken langs een nerf. (+audio)
kloven
kloven