splijten werkw. Uitspraak: [ ˈsplɛitə(n) ] Afbreekpatroon: splij·ten Vervoegingen: spleet (verl.tijd enkelv.) 1) in langwerpige stukken uit elkaar vallen Vervoegingen: is gespleten (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Het hout is gespleten.' 2) (iets) in stukken breken Vervoegingen: heeft gespleten (volt.deelw.) Voorbeeld:...
1) Spalken 2) Splitsen 3) Halveren 4) Splitten 5) Knappen 6) Aftrekken 7) Afschillen 8) Hakken 9) Slijten 10) Kenen 11) Spouwen 12) In tweeën delen 13) Met een bijl kloven 14) Uiteensplijten 15) Uiteenslaan 16) Scheuren 17) Houwen 18) Delen 19) Rijten 20) Klieven 21) Barsten 22) Doorklieven 23) Doorhakken 
kloven
doen barsten (toon de herkomst via de etymologiebank)
met iets scherps in stukken slaan vb: hij splijt het houtblok met een bijl
• [ov] langs een nerf in tweeën breken. • [erga] het proces van in twee delen breken langs een nerf. (+audio)
kloven
Splijten is splitsen, scheuren. [basiswoordenlijst groep 7]