de stijgbeugel zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'stɛixbøxəl ] Afbreekpatroon: stijg·beu·gel Verbuigingen: stijgbeugels (meerv.) 1) aan een zadel hangende beugel om op een paard te klimmen sport een voet in de stijgbeugel hebben (een positie hebben die kansen biedt op een betere positie) 2) een van de gehoo...
1) Beugel 2) Bot 3) Bot in het oor 4) Deel van de gehoorgang 5) Deel van een toom 6) Deel van een zadeltuig 7) Deel van het gehoor 8) Deel van het gehoororgaan 9) Deel van het middenoor 10) Deel van het oor 11) Een van de drie gehoorbeentjes 12) Gehoorbeentje 13) Lichaamsdeel 14) Deel van een oor 15) Stapes 1) Beugel 2) Stapedius 3) Stegel 
(Lat. stapes) Eén van de gehoorsbeentjes
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Stijgbeugel, Stijgbeugelriem``] Zie Paardentuig
• [paardensport] een metalen beugel die met een riem aan een zadel hangt, bedoeld om het opstijgen te vergemakkelijken en de ruiter vooral tegen zijwaartse sprongen van het paard te beschermen. • [anatomie] een van de beentjes van het middenoor van een zoogdier. (+audio)
voetsteun voor de ruiter
Spreekwoorden: (1914) Den voet in den (stijg)beugel hebben (of krijgen)
(stapes) De stijgbeugel is het binnenste van de drie gehoorbotjes in het binnenoor. De stijgbeugel verbindt het het aambeeld (= incus) met het ovale venster van het binnenoor.
Metalen, houten of leren constructies met een platte voetsteun en een gebogen gedeelte die zijn bevestigd aan het zadel met een stijgbeugelriem en worden gebruikt om de voeten van de ruiter te steunen