stikken werkw. Uitspraak: [ ˈstɪkə(n) ] Afbreekpatroon: stik·ken Vervoegingen: stikte (verl.tijd enkelv.) 1) doodgaan door te weinig lucht Vervoegingen: is gestikt (volt.deelw.) stikken van (het benauwd krijgen van) 'stikken van het lachen' 2) (stof) met een draad en een bepaalde steek vastzetten Vervoegingen: he...
1) Barsten 2) Benauwen 3) Borduren 4) Doodvallen 5) Dunnen 6) Krioelen 7) Lossteken 8) Naaien 9) Omkomen 10) Omspitten 11) Oorijzer 12) Pikeren 13) Smoren 14) Steken 15) Suffoceren 16) Suffoqueren 17) Verstikken 18) Verzuipen 19) Werpen 20) Worgen 1) Borduren 2) Doodvallen 3) Doorstikken 4) Het benauwd krijgen 5) Naaien 6) Pikeren 7) Smoren 8) Vergeven zijn 9) Verstikken 10) Werpen 11) Zwemmen 
naaien (toon de herkomst via de etymologiebank)
bijna geen adem kunnen krijgen vb: het is hier om te stikken, zo warm
[I] naaien [II] smoren
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Je hebt me mooi laten -) (Toneel), verwijt aan den souffleur, dat hij niet duidelijk genoeg gesouffleerd heeft.
naaien - Jaar van herkomst: 1366 (MNW )
Het vastmaken van materialen door middel van een in-en-uit beweging met draad of touw.
Uit `De lagere vaktalen: De steenbakkerstaal` 1914 de steenaarde met de stik- of steekschop bewerken.