tillen werkw. Uitspraak: [ ˈtɪlə(n) ] Afbreekpatroon: til·len Vervoegingen: tilde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft getild (volt.deelw.) 1) met je handen iets zwaars omhoog brengen Voorbeelden: 'een zware koffer tillen' , 'rugklachten krijgen door verkeerd te tillen' Synoniemen: : optillen, opheffen, opbeuren, zwaar aan ie...
1) Afzetten 2) Bedotten 3) Beuren 4) Bezwendelen 5) Dragen 6) Flessen 7) Heffen 8) Lichten 9) Omhoogbeuren 10) Omhoogheffen 11) Opbeuren 12) Opheffen 13) Oplichten 14) Opnemen 15) Opvatten 16) Sjouwen 17) Torsen 1) Afzetten 2) Bedotten 3) Beuren 4) Dragen 5) Heffen 6) Lichten 7) Omhoog heffen 8) Omhoogbeuren 9) Omhoogheffen 10) Opbeuren 11) Opheffen 12) Oplichten 13) Opnemen 14) Opvatten 15) Sjouwen 16) Torsen 17) Uitkleden 18) Wikken 
opheffen, oplichten (toon de herkomst via de etymologiebank)
(Amsterdams) oplichten, belazeren
•van de grond opheffen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
opbuigen. De term heeft bijna uitsluiten betrekking op het opbuigen van de randen of uiteinden van het vlak. Zie ook tilling.
Bij het tillen van een voorwerp moet je zorgen dat je rug zo veel mogelijk recht blijft. De kracht moet uit de benen komen.
Amsterdams woord voor iemand oplichten