uitleveren werkw. Uitspraak: [ 'œytlevərə(n) ] Afbreekpatroon: uit·le·ve·ren Vervoegingen: leverde uit (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft uitgeleverd (volt.deelw.) (iemand) overdragen aan het land waar die persoon terecht moet staan Voorbeeld: 'Om een verdachte te kunnen uitleveren moet er wel een uitleveringsverdrag zijn.' Syno...
1) Capituleren 2) Overdragen aan het gerecht 3) Overgeven 4) Opvatten 5) Opgeven 6) Overdragen 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Uitleveren``] Een deserteur enz. uitleveren
Het overdragen van een criminele verdachte aan een andere staat of provincie van een land, de nationale regering of een ander land.
strafprocesrecht: overdracht van een verdachte of veroordeelde van het ene naar het andere land. ...
aan de rechtbank van een ander land overdragen vb: de verdachte werd uitgeleverd aan Frankrijk
•een gevangene in handen van een andere autoriteit overdragen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.