verkrachten werkw. Uitspraak: [ vərˈkrɑxtə(n) ] Afbreekpatroon: ver·krach·ten Vervoegingen: verkrachtte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verkracht (volt.deelw.) 1) met geweld dwingen tot geslachtsgemeenschap Voorbeeld: 'Hij verkrachtte zijn buurmeisje.' 2) ernstig schenden Voorbeeld: 'de wet verkrachten'...
1) Aanranden 2) Ernstig overtreden 3) Misbruiken 4) Onteren 5) Schenden 6) Schofferen 7) Vergrijpen 8) Violeren 1) Aanranden 2) Onteren 3) Overtreden 4) Schenden 5) Vertreden 6) Violeren 
onteren; overtreden (toon de herkomst via de etymologiebank)
met geweld dwingen tot geslachtsgemeenschap vb: het meisje werd door drie mannen verkracht
•iemand met geweld tot seksueel verkeer dwingen.
strafrecht: misdrijf tegen de zeden, waarbij door geweld of bedreiging met geweld het lichaam van het slachtoffer tegen diens ...