de vlakte zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ 'vlɑktə ] Afbreekpatroon: vlak·te Verbuigingen: vlakten, vlaktes (meerv.) groot, vlak gebied Voorbeeld: 'In het westen gaan de bergen over in een vlakte.' tegen de vlakte gaan (op de grond vallen of (van huizen) afgebroken worden) 'Hij werd onwel en ging tegen de vlakte.' je op de vlakte houden (...
1) Bodem 2) Deel van een hooggebergte 3) Effen streek land 4) Esplanade 5) Gewrichtsdeel 6) Grond 7) Groot plat veld zonder begroeiing 8) Inzinking tussen bergen 9) Laagland 10) Onbebouwd gebied 11) Onbebouwde ruimte 12) Open ruimte 13) Open veld 14) Plat gebied 15) Plat land 16) Plat terrein 17) Plateau 1) Campo 2) Laagland 3) Llano 4) Pampa 5) Plateau 6) Poesta 7) Posthorenslak 8) Prairie 9) Savanne 10) Steppe 11) Toendra 12) Uitgestrektheid 
vlak terrein (toon de herkomst via de etymologiebank)
gedeelte van het land, stuk land vb: we zagen een enorme vlakte voor ons
Uitgestrekt (vrijwel) boomloos gebied op eenzelfde hoogte, eventueel iets hellend. Alternatieven: vlaktes
•gebied met weinig of geen hoogteverschillen.
vlak terrein
vlak terrein
vrij grote (soms droogvallende) ondiepte op ruim water. Bijvoorbeeld de naam 'Vlakte van Kerken' aan de NO-kant van Texel komt daaruit voort.
Spreekwoorden: (1914) Vlakte
Gebied met weinig of geen reliëf