wijzen werkw. Uitspraak: [ ˈwɛizə(n) ] Afbreekpatroon: wij·zen Vervoegingen: wees (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewezen (volt.deelw.) 1) met je arm en hand of vinger aanduiden Voorbeeld: 'wijzen naar de klok' naar/op je voorhoofd wijzen (een gebaar maken dat iemand gek is) dat wijst zich vanzelf (dat wordt vanzelf dui...
1) Duiden 2) Attenderen 3) Tonen 4) Tentoonspreiden 5) Aanwijzen 6) Aantonen 7) Aangeven 8) Aanduiden met de hand 9) Geleerden 10) Vertonen 11) Figuren uit het kerstverhaal 12) Uitduiden 13) Uitwijzen 14) Indiceren 15) Aanduiden 
aanduiden (met de vinger)
aanduiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
je hand of arm in die richting houden vb: hij wijst naar de boot in de verte
•aanduiden, aanwijzen.
[Vergeten woorden] (st. wees, heeft-is gewezen) stromen, vloeien [in wijzende ‘stroom’, ~ Wezer (Duitsland), wees ‘poel’, wees ‘beemd’, wis ‘natte weide’, wezend ‘luchtpijp; slokdarm’]
aanduiden (met de vinger)