wijzen werkw. Uitspraak: [ ˈwɛizə(n) ] Afbreekpatroon: wij·zen Vervoegingen: wees (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewezen (volt.deelw.) 1) met je arm en hand of vinger aanduiden Voorbeeld: 'wijzen naar de klok' naar/op je voorhoofd wijzen (een gebaar maken dat iemand gek is) dat wijst zich vanzelf (dat wordt vanzelf duid...
1) Aanduiden 2) Aanduiden met de hand 3) Aangeven 4) Aantonen 5) Aanwijzen 6) Attenderen 7) Duiden 8) Figuren uit het kerstverhaal 9) Geleerden 10) Indiceren 11) Tentoonspreiden 12) Tonen 13) Uitduiden 14) Uitwijzen 15) Vertonen 1) Aanduiden 2) Aangeven 3) Aanwijzen 4) Attenderen 5) Blijken 6) Duiden 7) Indiceren 8) Openbaren 9) Pointeren 10) Tentoonspreiden 11) Tonen 12) Tranten 13) Uitduiden 14) Uitwijzen 15) Vellen 16) Vertonen 
aanduiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
•aanduiden, aanwijzen.
[Vergeten woorden] (st. wees, heeft-is gewezen) stromen, vloeien [in wijzende ‘stroom’, ~ Wezer (Duitsland), wees ‘poel’, wees ‘beemd’, wis ‘natte weide’, wezend ‘luchtpijp; slokdarm’]
aanduiden (met de vinger)
aanduiden (met de vinger)