desavoueren werkw. Uitspraak: [ dezavu'werə(n) ] Afbreekpatroon: des·avou·e·ren Vervoegingen: desavoueerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gedesavoueerd (volt.deelw.) afkeuren formeel Voorbeelden: 'een advies desavoueren' , 'het bestuur desavoueren' Synoniemen: laten vallen 
1) Repudiëren 2) Afzweren 3) Niet erkennen 4) Loochenen 5) Wraken 6) Laten vallen 
Wanneer een diplomaat een akkoord heeft gesloten waarvan zijn regering meent dat dat buiten zijn volmacht valt, kan de regering de vertegenwoordiger 'desavoueren'. Tot in de 19e eeuw moesten diplomaten vertrouwen op de instructie die zij van hun regering hadden meegekregen.
niet erkennen
niet erkennen (toon de herkomst via de etymologiebank)
advocatuur: ontkenning door een procespartij van aanbiedingen, erkenningen of toestemmingen die zijn procureur (advocaat) ...