enharmonisch bijv.naamw. Verbuigingen: enharmonischer het verschillend kunnen benoemen van een muziektoon. In de gelijkzwevende stemming is er geen onderscheid meer tussen het bereiken van een toon door verhoging of door verlaging 
1) Muziekterm 2) Gelijk van toon 
dezelfde toonfrequentie hebbend als een anders genoemde en genoteerde muzieknoot, zoals bijvoorbeeld sol kruis en la mol
Let op: Spelling van 1858 (muz.) eene gesteldheid van den klankladder bij de Ouden, volgens welke de tetrachord zoo verdeeld was, dat de twee eerste intervallen kleiner dan halve toonen waren
Twee tonen die hetzelfde klinken, maar anders worden genoteerd, bijvoorbeeld Fis en Ges.
gezegd van tonen die anders genoemd en geschreven worden, maar toch even hoog klinken (toon de herkomst via de etymologiebank)