exis·ten·ti·eel bn, bw de existentie betreffend ; Verband houdend met het menselijk bestaan, gezien als een aaneenschakeling van mo- menten. Empirische werkelijkheid, in tegenstelling tot louter theorie.
existentieel bijv.naamw. Uitspraak: [ ɛksistɛn(t)'ʃel ] Afbreekpatroon: exis·ten·ti·eel die of dat verband houdt met het bestaan Voorbeelden: 'een existentiële strijd om de westerse beschaving' , 'Eenzaamheid hoort bij ons menselijk bestaan en is dus existentieel.' , 'lijden aan existentiële angst doordat je bestaan tijdelijk is en ...
1) Betrekking hebbend op het werkelijk bestaan 2) Denken en leven als één beschouwend 3) Menselijk bestaan 
Verband houdend met het menselijk bestaan, gezien als een aaneenschakeling van momenten.
betrekking hebbend op het werkelijk bestaan
Verband houdend met het menselijk bestaan, gezien als een aaneenschakeling van mo- menten. Empirische werkelijkheid, in tegenstelling tot louter theorie.