de fenomenologie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ fenomenolo'xi ] Afbreekpatroon: fe·no·me·no·lo·gie stroming die verschijnselen wil leren kennen zoals ze zich aan ons voordoen filosofie 
1) Wijsgerige stroming 2) Filosofisch stelsel 3) Leer van de verschijnselen 4) Verschijnselleer 
[filosofie] Door Edmund Husserl ontwikkelde filosofische methode, die een heel nieuwe benadering van kennis voorstelt. De fenomenologische methode richt zich niet op de concrete dingen en hun samenhang, maar wil doordringen tot het wezen en de betekenis van de dingen, door middel van geestelijk-intuïtieve beschouwing. Max S...
Een tak van de moderne filosofie die zich bezighoudt met de beschrijving en classificatie van verschijnselen.
(EN: phenomenology) Een filosofische benadering die zich richt op de onmiddellijke subjectieve gewaarwordingen.
De 'fenomenologie' (van Oudgrieks {{φαινόμενον}} 'phainómenon' 'het zichtbare', 'verschijning' en {{λόγος}} 'lógos' 'rede', 'leer') is een filosofische stroming in de hedendaagse filosofie - ontstaan op de grens van de 19e en 20e eeuw -, die uitgaat van de directe en intuïtieve ervaring van fenomenen en hieruit de essentiële eige...
stroming in de filosofie waarin men zich richt op het menselijk leerproces
De leer van de verschijnselen; de leer die de dingen wil leren kennen zoals zij zich voordoen.