hikken werkw. Uitspraak: [ ˈhɪkə(n) ] Afbreekpatroon: hik·ken Vervoegingen: hikte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gehikt (volt.deelw.) de hik hebben Voorbeeld: 'Het gaat niet over, ik blijf maar hikken.' ergens tegenaan hikken (niet ertoe komen om het te doen omdat je het moeilijk of niet prettig vindt,) 'Ze hikt er erg tegenaa...
1) Lichaamswerking 2) Nokken 3) Een hikkend geluid maken 4) Keelgeluid 
de hik hebben
de hik hebben
de hik hebben (toon de herkomst via de etymologiebank)