de idiofoon zelfst.naamw. (m.) een verzamelnaam voor muziekinstrumenten die toon/geluid voortbrengen door het trillen van het materiaal 
1) Zelfklinkend 
'Idiofonen zonder vastgelegde toonhoogte:' 'Idiofone voorwerpen:'
Instrument dat zelf trilt.
Instrumenten van materiaal dat zelf kan klinken, omdat het taai en elastisch genoeg is om te trillen zonder daarbij een gespannen trommelvel of snaren nodig te hebben
[Grieks: idios = eigen] Classificatiebegrip voor de voortbrenging van de klank van muziekinstrumenten. · Idiofone instrumenten, slaginstrumenten waarbij het lichaam zelf klinkt. · Het begrip idiofoon werd in 1914 ingevoerd door de muziekwetenschappers E. M. von Hornbostel en C. Sachs. Het begrip duidt die instrumenten aan, die hun geluid voortbr...