mankeren werkw. Uitspraak: [ maŋ'kerə(n) ] Afbreekpatroon: man·ke·ren Vervoegingen: mankeerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gemankeerd (volt.deelw.) (van iemand) iets mankeren (niet helemaal gezond zijn) 'Ik mankeer helemaal niks.' Synoniemen: haperen ontbreken verzuimen 4 definities...
1) Beledigen 2) Falen 3) Haperen 4) Kwetsen 5) Missen 6) Ontbreken 7) Schelen 8) Schorten 9) Tekortschieten 10) Verzuimen 1) Falen 2) Haperen 3) In gebreke zijn 4) Missen 5) Ontbreken 6) Schelen 7) Schorten 8) Tekort komen 9) Tekortkomen 10) Tekortschieten 11) Verzuimen 
missen (toon de herkomst via de etymologiebank)
niet in orde zijn vb: er mankeert iets aan mijn auto
•"iets ~ aan": een gebrek vertonen. •"iets ~": een ziekte of gebrek hebben •tweede betekenisomschrijving. •enz.
missen
missen