1) Rijm 
(mannelijk rijm of staand rijm) Term uit de prosodie waarmee die vorm van eindrijm wordt aangeduid waarbij rijmvrager en rijmgever een eensyllabige rijmklank hebben, bijv.
Term uit de prosodie waarmee die vorm van eindrijm (ook wel staand rijm genoemd) wordt aangeduid waarbij rijmvrager en rijmgever een eensyllabige rijmklank hebben, bijv. in het kinderrijmpje - In spin De bocht gaat in. 
De vorm van eindrijm waarbij de versregel eindigt op de rijmende (beklemtoonde) lettergreep zonder iets meer Ook staand rijm genoemd. 
Eindrijm waarbij de versregel eindigt op de rijmende beklemtoonde lettergreep die de nadruk krijgt. Op de beklemtoonde rijmende lettergreep volgt dus geen andere meer. Voorbeeld: kijk lijk Staand rijm is het synoniem voor mannelijk rijm. Andere vormen van rijm zijn vrouwelijk of slepend rijm en glijdend rijm: zie daar!
'Mannelijk (staand) rijm' is begin-, half-, vol- of rijk rijm waarbij na de beklemtoonde rijmende lettergreep geen lettergrepen volgen.