de onderzoeksrechter zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'ɔndərzuksrɛxtər ] Afbreekpatroon: on·der·zoeks·rech·ter Verbuigingen: onderzoeksrechters (meerv.) jurist die een onderzoek leidt waarbij bewijzen verzameld worden ten behoeve van een rechtszaak 
1) Ambtelijke titel 
rechter die in strafzaken het gerechtelijk onderzoek leidt
strafprocesrecht: rechter die in het strafproces op actieve wijze het gerechtelijk vooronderzoek leidt. Hij wordt ingeschakeld ...
Een 'onderzoeksrechter' (in Nederland: 'rechter-commissaris') leidt een gerechtelijk onderzoek. Het is de taak van de onderzoeksrechter om zowel bewijzen tegen '(à charge)', als voor '(à décharge)' de verdachte te verzamelen.